Drzwi percepcji
Kielce 10.05.2025, g. 16:00
od 25.00 pln
Nowa Scena Teatru Żeromskiego, ul. Sienkiewicza 32
„Drzwi percepcji”, zrealizowane przez duet twórczy Mateusza Atmana i Agnieszki Jakimiak, to teatralna podróż inspirowana esejem Aldousa Huxleya. Tekst brytyjskiego filozofa stał się manifestem kontrkultury lat 60. i źródłem szerokiej fascynacji substancjami psychodelicznymi. My, w dobie kolejnej „rewolucji psychodelicznej”, pytamy, czy substancje psychoaktywne mogą być narzędziem zmiany, kluczem do lepszego zrozumienia siebie i otaczającego nas świata? Spektakl łączy edukację, performens, medytację i taniec, by eksplorować alternatywne drogi doświadczania rzeczywistości.
„Drzwi percepcji”, zrealizowane przez duet twórczy Mateusza Atmana i Agnieszki Jakimiak, to teatralna podróż inspirowana esejem Aldousa Huxleya. Tekst brytyjskiego filozofa stał się manifestem kontrkultury lat 60. i źródłem szerokiej fascynacji substancjami psychodelicznymi. My, w dobie kolejnej „rewolucji psychodelicznej”, pytamy, czy substancje psychoaktywne mogą być narzędziem zmiany, kluczem do lepszego zrozumienia siebie i otaczającego nas świata? Spektakl łączy edukację, performens, medytację i taniec, by eksplorować alternatywne drogi doświadczania rzeczywistości.
Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję
Kielce 10.05.2025, g. 19:00
od 25.00 pln
Duża Scena Teatru Żeromskiego, ul. Sienkiewicza 32
Jeśli choć raz wyliście z bezsilności, lekarz zwracał się do Was w trzeciej osobie, a ksiądz powtarzał Wam, że cierpienie uszlachetnia, nie możecie przegapić tego spektaklu!
„Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” to adaptacja głośnej książki Mateusza Pakuły, dramatopisarza, dramaturga i reżysera teatralnego. To osobista opowieść o procesie umierania jego ojca, który chorował na raka trzustki, ale też historia bezradności i wściekłości na instytucje państwa, służbę zdrowia i Kościół, które zadają chorym dodatkowe cierpienia. Ale myli się ten, kto myśli, że zobaczy na scenie smutną opowieść, bo w spektaklu nie zabraknie groteski i komizmu, tak bliskich wszystkim spektaklom Pakuły.
Jeśli choć raz wyliście z bezsilności, lekarz zwracał się do Was w trzeciej osobie, a ksiądz powtarzał Wam, że cierpienie uszlachetnia, nie możecie przegapić tego spektaklu!
„Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” to adaptacja głośnej książki Mateusza Pakuły, dramatopisarza, dramaturga i reżysera teatralnego. To osobista opowieść o procesie umierania jego ojca, który chorował na raka trzustki, ale też historia bezradności i wściekłości na instytucje państwa, służbę zdrowia i Kościół, które zadają chorym dodatkowe cierpienia. Ale myli się ten, kto myśli, że zobaczy na scenie smutną opowieść, bo w spektaklu nie zabraknie groteski i komizmu, tak bliskich wszystkim spektaklom Pakuły.